“Zelfstandig zijn begint bij weten waar je kwetsbaar bent.” – SuperheldenHulphond

🏠 Waarom ik dit kaartje ontwierp:

“Kind alleen thuis” – en ik even niet.

Het was ergens rond elf uur ’s avonds. Mijn zoon was pas twee jaar oud. En mijn assistentiehond moest nog even snel plassen, op het groenperkje vlakbij. Dichtbij huis, veilig, iedereen in de buurt wist het. Maar toch…

Ik wilde mijn kind niet wakker maken voor die paar minuten. Hij sliep. Ik was alleenstaand. En ik had alles geregeld: buren op de hoogte, telefoon op zak — zelfs de babyfoon ging mee in mijn jas.

Maar wat als?

Wat als ik onderweg een aanval zou krijgen? Wat als ik, met mijn medische achtergrond, daar op de stoep zou liggen en niemand wist dat er thuis een kind op me wachtte?

Dus maakte ik een kaartje.

Simpel, zichtbaar, duidelijk.

Eentje dat ik om mijn nek droeg, met in grote letters:

“Mijn kind is alleen thuis. Als ik niet aanspreekbaar ben: controleer de woning en bel het noodnummer.”

Achterop stonden zijn naam, het adres en twee telefoonnummers. Niet voor mezelf, maar voor hém.

📅 En het bleef

Dat kaartje is jarenlang met me meegegaan.

Van peuter naar kleuter.

Van ‘even snel de hond uitlaten’ tot ambulanceritten.

Zelfs toen hij ouder werd en officieel ‘alleen thuis mocht blijven’, bleef het kaartje.

Want mijn gezondheid is grillig.

Soms ben ik met vijf minuten weer thuis.

Soms zit er ineens een ziekenhuisbezoek tussen.

En áls dat gebeurt, dan wil ik één ding zeker weten:

Dat iemand weet dat hij thuis is — en dat er voor hem gezorgd wordt, ook als ik dat zelf niet kan op dat moment.

Mijn zoon is inmiddels een zelfstandige tiener. Hij heeft een eigen telefoon, en via de Tractive van onze assistentiehond Iris kan hij precies zien waar ik ben. Dat geeft rust — voor hem én voor mij.

Maar het kaartje draag ik nog steeds.

Soms uit gewoonte.

Soms uit voorzichtigheid.

Altijd met liefde.

💛 Nu ook voor anderen

Ik weet dat ik niet de enige ben.

Er zijn zóveel ouders, mantelzorgers, mensen met een beperking of onzichtbare aandoening, die in een soortgelijke situatie zitten. Die er alles aan doen om hun kind veilig achter te laten — al is het maar voor een paar minuten.

Voor hen heb ik dit product ontwikkeld.

Een klein houten huisje.

Weersbestendig, zichtbaar, en duidelijk.

Met ruimte voor jouw gegevens – op de achterkant gepersonaliseerd.

Als sleutelhanger of om je nek.

Voor dat ene moment waarvan je hoopt dat het nooit komt.

Maar als het wél komt, dan weet je:

Ze weten dat je kind thuis is. En dat telt.

🧩 Kleine dingen, grote bescherming

Het leven met een beperking of onvoorspelbare gezondheid vraagt veel.

Je wilt zelfstandig zijn — en dat bén je ook.

Met een assistentiehond aan je zijde.

Met een kind dat leert om zelfstandig te denken en handelen.

Zelfs als dat soms betekent dat ze meer moeten kunnen dan je eigenlijk wil.

Maar zelfstandigheid betekent niet dat je alles alleen moet doen.

Het betekent ook: vooruitdenken.

Dingen dichttimmeren waar dat kan. Veiligheid inbouwen, met soms maar iets kleins.

En dit kaartje… is daar een voorbeeld van.

Een klein stukje hout. Een beetje tekst.

Maar het kan net dát verschil maken als het erop aankomt.

Omdat je voorbereid bent.

Omdat je zichtbaar maakt wat anders onzichtbaar blijft.

En omdat jouw zelfstandigheid sterker wordt — juist doordat je deelt wat je kwetsbaar maakt.

🖋️ Mag dit kaartje jouw kind ook beschermen?

Bekijk de sleutelhanger in de webshop – verkrijgbaar met keykoord of ring,

en volledig gepersonaliseerd voor jouw situatie.